Değdim geçtim.Olmadı...
Değdim durdum.Olmadı...
Değip içinde yaşayarak olacağını anladım sonunda...
Dava ruhu olan insanın yüklendiği sorumluluklar ,dünya ruhu olan insanın sorumluluklarından çok farklıdır.Dünyası için yaşayan insan önce ben der, değer geçer.Davası için yaşayan insan kendinden vazgeçer...
Sonra aradan zaman geçer dünyalık ruhumuz birgün yanlış mı yaptım der...
Durup düşünmeye başlar.Yaşadıkları ve yaşayacakları fani olduğundan neden durduğunun bile anlamını anlayamaz.Çünkü sorgulamadan yaşanmışlıkların neticesi de önemli değildir artık...
Ancak davası için duraklayan kendini sorgudan sualden geçirmiş, ne olduğunu bilen insan,yapabileceklerini kendine hedef belirleyip yolunu çizmiştir artık...
Yaşadıklarımızda gün itibariyle bundan ibaret aslında.Ülkemizin içinde bulunduğu durumda,olaylara değip geçmek yerine ,duraklama döneminden çıkıp,bizzat elimizi taşın altına koyarak,tarafımızı göstererek destek olmaktır.Bir ve beraber olmanın insanlığa yakışır bir davranış olduğunu,davamızın ülkemiz ve islam alemi olduğunu önce kendimize sonra çevremize anlatmalıyız.
Davası Allah olanın menfaatle işi olmaz.Menfaatle işi olanın ne hükmü kalır bu dünyada...
Geniş çerçeveden bakabilmek dileğiyle.Hayırlı haftalar dilerim.
