,

Şeyma Topalak


KENDİNİ OKUMADAN BAŞLAMA...


 

 
Dert ettim önce; hayatı-ölümü, hastalığı-sağlığı, sahip olmayı- kaybetmeyi ve sayamadığım daha   birçoğunu. Olmadı..
 
Kaygısız kaldım sonra,acımasızca; yukarıda saydıklarımla birlikte daha birçoğuna. Bitmedi..
 
Hayat buldum sonra yaşadıklarımda. Gözümü açıp sabahın Nur`unu görmek için çaba sarf ettim aslında. Yaşamın her anının, uykunun bile faziletini hissediyor olmanın hazzını aldım. Etrafıma bakıp eksikleri tamamlamak için Zaman ayırdım kendime. Yetmedi..
 
Can acıyor, yürek kanıyor, dişle tırnakla kazılıyor o tecrübe dediklerimiz, doğru bildiklerimiz. Doğrular, yanlışlar, kültür ve yaşam biçimleri çabalar ile öğrendiğimiz, tecrübe ettiklerimizle olur sanırız. Bir kısmı elbette böyledir.ama emin olun hepsi değil!
 
Küçük dağları ben yarattım edasıyla dolaşan İnsan gün gelir, an olur bildiğinin yanlış, bilmediğinin doğru olduğu görme Erdem`ine erişir. Hüda direk kulunun yüreğine, aklına nakşeder bazen doğruyla nasiplenmeyi, bazen de yine O`dur bir satır kelam ile ya da bir dost ile bu nasibi.
Büyükler bunu " Dün akıllıydım, dünyayı değiştirmek istedim. Bugün ise bilgeyim, kendimi değiştirdim. (Mevla`na)" sözüyle ne güzel anlatmış!
 
Yanlış anlaşılmaktan korkarım, maksadım bu büyük söz üzerine laf etmek olamaz. Acizane bir farkındalık yaratabilme çabasıdır yaşam öykümüzde.
 
Nasiplenebilme dileğiyle, selam ve dua ile..
 
 
ŞEYMA TOPALAK